NECİP TÜRK İŞÇİLERİNE

Duyduk ki:

Taksim’e çıkacakmışsınız 1 Mayıs’ta

Devletle hükümet ilk kez bir olmuş...

‘Sopa’ göstermişler size.

Herkese açık Taksim...

İşçilere kapalı denmiş.



Duyduk ve üzüldük...

Sürçü lisan edersek affolur umuduyla...

Üzüntümüzü kağıda dökelim dedik.

Onlarca can verdiniz otuz yıl önce...

Canları burada verdik...

Anmayı ancak ve sadece,

Burada yaparız diyebildiniz mi?

Duyamadım..duyamadım...

Hıııım! Başınız öne eğik.

Anlaşıldı...

Sanırım diyemediniz.

78, 79, 80’de

Onbinlerce işçi yürüseydi Taksim’e

Kim hayır diyebilirdi...

Kim ‘yassah’ diyebilirdi.

Kim barikat kurabilir...

Kim biber gazı sıkabilirdi?

Kim?

Hiç kimse!

“Hak verilmez alınır” özdeyişini unuttunuz..

Ecevit’in verdiklerini ‘haklarınız’ sandınız.

Hak etmediğiniz haklarınızı..

Evren’in geri almasına ses çıkarmadınız.

Bu durumda ne denebilir? şaşırdım!

Haklarınız uğruna kavga vermekten kaçtınız

Tuttuğunuz takım için birbirinizi yemekten kaçınmadınız.

Haklarınızı öğrenmek yerine

Bilmem hangi orospunun kiminle yattığıyla ilgilendiniz.

Üretimden niçin az pay aldığınızı sorgulamak yerine...

Milli takım antrenörünün ücretiyle ilgilendiniz.

Mustafa Suphi kimdir diye sorsalar, ağzınız açık kalır...

Memati’nin seceresini sayarsınız!

Haklarınızı öğretecek toplantılara katılmak yerine..

Tekkelerin arka odalarında ‘Hu’ çekmeyi yeğlediniz.

Kul değil insan olduğunuzu hatırlatan Anıtkabir’e gitmek yerine..

Adıyaman’a gidip kulluk ettiniz

‘Maraba’dan değil Ağa’dan yana Menderes’i’

Demokrasi kahramanı ilan ettiniz.

Zenginleri severim diyen Özal’a, oy yağdırdınız.

Ananı al da git diyene..

Ananızla birlikte gidip oy verdiniz.

Ve duyduk ki..

En büyük işçi sendikası..

Can güvenliğim yok demiş..

Taksim’e gitmeyeceğini beyan etmiş..

..................................!?

Kusura bakmayın ama..

Değil Taksim, size Çağlayan bile çok.

Ne zamana kadar mı?

Vallahi bilmiyorum..

Zaten, işim başımdan aşkın...

Augustus beni çağırdı,

Senato’ya gidiyorum.

Sağlıklı uzun ömür dileklerimle,

Marcus Tullius Cicero